شهر ونکوور، خانۀ دوم یکی از نویسندگان برجسته و نامدار کشور ماست.
محمد محمدعلی، نویسنده نامآشنا و خلاق کشورمان و عضو فعال و قدیمی کانون نویسندگان با آثار ماندگارش در حوزه ادبیات داستانی، نماینده نسلی از نویسندگان معاصر ماست که زندگی و کارش با پیکار علیه سرکوب روشنفکران و سانسور کتاب و مطبوعات سرشته شده است.
بیشتر بدانید
محمد محمدعلی، نویسنده و پژوهشگر ادبی، هفتم اردیبهشت ۱۳۲۷، در خیابان مولوی تهران به‌دنیا می‌آید. در غرب تهران، خیابان سلسبیل و هاشمی به دبستان می‌رود. در دبستان اولین مشوق و مصحح دلنوشته‌های او، ترانه‌سرای رادیو ایران، محمود ثنایی (شهرآشوب) است. در دوره چهار ساله بیرستان مروی، نخست والیبالیست، و سپس بازیگر نمایشنامه‌هایی می‌شود که (دکتر) ایرج امامی کارگردانی می‌کند. در همین دوره به عضویت هیات تحریریه «سالنامه مروی» درمی‌آید، و همچنین با نادر نادرپور، شاعر و نخستین سخنگوی کانون نویسندگان ایران آشنا می‌شود. در سال ۴۷-۱۳۴۶ در مسابقات روزنامه‌نگاری مدارس با احراز مقام نخست، از وزیر آموزش‌وپرورش (خانم فرخ‌روپارسا) لوح تقدیر می‌گیرد. محمدعلی دوره نظام وظیفه را در سپاه ترویج و آبادانی، در روستاهای کرد‌نشین شهر مرزی سردشت سپری می‌کند. سپس از دانشکده علوم سیاسی و اجتماعی لیسانس می‌گیرد. در سال ۱۳۵۴، همزمان با انتشار مجموعه داستان «از ما بهتران» به عضویت کانون نویسندگان ایران پذیرفته می‌شود و یک‌سال بعد، ۱۳۵۸، عهده‌دار مسئولیت امور مالی کانون نویسندگان می‌شود. پس از بازگشت از سفر شوروی (۱۳۵۹) فصلنامه‌ی «برج» را منتشر می‌کند. در سال ۱۳۶۶ همزمان با انتشار مجموعه‌داستان «بازنشستگی و داستان‌های دیگر» ویژه‌نامه فرهنگ و هنر به نام «مس» را به‌دست چاپ می‌سپارد. محمد‌محمدعلی در سال ۱۳۶۹ از سازمان بازنشستگی کشوری به معاونت پژوهشی وزارت فرهنگ و آموزش عالی منتقل می‌شود. در سال ۱۳۷۰ دو رمان «رعد و برق»، و «نقش پنهان» از او منتشر می‌شود. سال ۱۳۷۲ مجموعه گفتگوهای او با شاملو، دولت‌آبادی، و اخوان‌ثالث، انتشار می‌یابد. در سال ۱۳۷۳، همراه رضا براهنی، منصور کوشان، جواد مجابی، هوشنگ گلشیری، محمد مختاری، و... جزو هشت نویسنده و انتشار‌دهنده متن ۱۳۴-ما نویسنده‌ایم- به سانسور کتاب اعتراض می‌کند. مجموعه‌داستان «چشم دوم» او در همان سال به بازار می‌آید. در سال ۱۳۷۵ جزو سرنشینان اتوبوسی است که نویسندگان و شاعران ایرانی را به ارمنستان می‌برد اما اتوبوس به دلایلی امنیتی میانه راه متوقف می‌ماند. محمدعلی ازسال ۱۳۷۶ به همراه علی باباچاهی، سردبیری ویژه‌نامه‌های شعر و داستان مجله «آدینه» را به عهده می‌گیرد و در همان سال رمان «باورهای خیس یک مرده» از او منتشر می‌شود. اسفند ۱۳۷۷ همراه سیمین دانشور، محمود دولت‌ابادی، و... لوح تقدیر بیست سال داستان‌نویسی ایران را بابت مجموعه‌داستان «بازنشستگی و داستان‌های دیگر» از آن خود می‌کند. در سال ۱۳۷۸ سفرنامه شوروی به نام «پنج سال قبل از ۱۹۸۵» و مجموعه‌داستان «دریغ از روبه‌رو» از او منتشر می‌شود. پس از آن در سال ۱۳۷۹ رمان «برهنه در باد» را منتشر می‌کند و جایزه نخست یلدا را به خود اختصاص می‌دهد. در سال ۱۳۸۰ پس از ترجمه دو داستان «عکاسی» و «مرغدانی» او به آلمانی، به اولین فستیوال بین‌المللی ادبیات برلین دعوت می‌شود و در تئاتر برشت به همراه جمعی از آلمانی‌های دوستار ادبیات فارسی، شاهد روخوانی نمایشی داستان عکاسی خود می‌گردد. در همان سال عضو هیات تحریریه مجله «کارنامه» می‌شود و مسئولیت بخش داستان آن مجله را به عهده می‌گیرد. محمدعلی در سال ۱۳۸۱ از وزارت فرهنگ و آموزش عالی (وزارت علوم) بازنشسته، و بلافاصله در موسسه‌ی فرهنگی-هنری کارنامه مشغول تدیرس داستان‌نویسی می‌گردد. در همان سال رمان اسطوره‌ای-پژوهشی «آدم و حوا» از او منتشر می‌شود. محمدعلی سال ۱۳۸۳ را با انتشار رمان «قصه تهمینه» و رمان پژوهشی «جمشید و جمک» شروع، و با انتشار مجموعه نقد و نظر به نام «واقعیت و رویا» همراه علیرضا پیروزان به پایان می‌رساند. سال ۱۳۸۴ را با چاپ خلاصه‌ای از شرح سفر بدفرجام ۲۱ نویسنده و شاعر به ارمنستان در مجله شهروند کانادا آغاز، و با انتشار مجموعه نقد و نظر به‌نام «از قعر دره تا روز اول عشق» به همت فرامرز پورنوروز به پایان می‌رساند. محمدعلی در مهرماه ۱۳۸۵ جهت شرکت در سمینار ادبیات (پُلی‌فونی) چندصدایی همراه دکتر رضا براهنی و... به ترکیه دعوت می‌شود و در رونمایی ترجمه رمان «نقش پنهان» به ترکی استانبولی شرکت می‌کند. سال ۱۳۸۶ رمان اسطوره‌ای پژوهشی «مشی و مشیانه» منتشر می‌شود. محمدعلی دو روز پیش از انتخابات ریاست جمهوری ۱۳۸۸ به همراه دختر دوم و همسرش، نزد دختر اول و دامادش به کانادا مهاجرت می‌کند. او هم‌اکنون در خانه فرهنگ و هنر ایران (ونکوور) مشغول تدریس داستان‌نویسی است. همچنین طی این مدت کتاب «شاملویی که من می‌شناختم» (۱۳۹۲)، رمان «جهان زندگان» (۱۳۹۴)، بازخوانی شاهنامه فردوسی به نام «از کیومرث تا همای» (۱۳۹۵)، و کتاب «جستاری در فرهنگ وغ‌وغ ساهاب» (۱۳۹۷) را در ایران به چاپ می‌رساند. تمام آثار محمدعلی بارها به چاپ رسیده است و منتقدان، آثار این نویسنده را واقعگرا با گرایش به نوعی سمبولیسم، چندصدایی، و عدم قطعیت در روایت ارزیابی کرده‌اند.
-به روز شده در سال ۱۴۰۰ شمسی-